sözlü tarih

                     -kuruluş-

kendini kucaklamaya ezber bir suç boğdu

bu

tırnağını dudağına aşık eden

ilk es idi sanki

       ki ruja kan bulaşmamış saatlere solukluydu

parmak aralarında çarşaf

akşamdan kalma bir dumanı öper kadar

boş yastık

ve kekelemeyi bile becerememiş gözler

üzerinde diş izleri olan bir bardağa kandı

                                                                   yuvarlanmak

           -yükseliş-

üşüyordu

yabancı bir alfabede tanıdık bir eğri

gözlerinde

pencereyle sokak arasındaki gölgeler

hiç'den korkmuş

kum kokularıyla kırılıyordu

ve yerleşik ellerim

ege'den

       ki kirpiklerine değin tuzdular

güz tayları bekliyordu

                                                                   yakalanmak

              -fetret-

kışa yakışmadı us

üstünü başını örttü

doku ak-tı

gitmek isteyenin gidemeyişi 

 döküldü kahve

ten, duman, tüy

kar titredi

sesiz bir aşkın serserilere kuytulanışı

susuverdi şaraba

      ki sokak! ayalarını öptüğüm...

çok fena yaprak döktü

                                              kilitlenmek

                     -çöküş-

bu kente gelemeyen bir trenin hüznü içimdeki

bir çay daha için

ertelenmiş intiharlar

ve talihimin arsız

yara rengi gözleri

sen.

şu doğuramadığım

susturamadığım

            su damlası

                          ki en çok yosundan umduğum

yakalayamadığım

            şiir tay

                          aslım topraktı oysa

ve kilitleyemediğim

           göçebe dudaklarım

                            susamış morlar ülkesi

dahi yuvarlanışım

            zaman

hangi tarih affeder ki

sininde mermere kesmiş aşkın

seviş(il)memiş dizelerini,

hangi tarih

ege’yi

                                                                              Moria Pia 

                                                                              2004    Çanakkale