UZUN SAP

Sol ayağıma de ki Delile…

I.                     PERDELİ

sen bana dokunduğunda Venedik’te bir çan zincirlerinden boşalıp sokaklarda

bilekleri çalınmış bir rakkase dirseğe ve şaraba doymuş o masalarda

aldığının son nefes olduğunu bilen derviş sarılıp o nefese yataklarda

dövüle dövüle aklolmuş demir daldırıldığı o buz gibi sularda

ah demeliydi

en el aşk!

sen bana dokunduğunda imrozda bir kaldırım taşı çalmalıydı kapımı

mayalanmış notalardan şaraplar satmalıydı mendilciler cami kapılarında

sen bana dokunduğunda pencere pervazlarına değen tüm ağaç dalları gibi sarsılmalıydı dünya

gözünden kirpiğime değen ışık ile sallamalıydı kazmaları madenciler

göğüs kafeslerimiz birleştiğinde dünyanın bütün zindanlarında isyan

ben seni öptüğümde oruçlar tok, tüm açlar hepten İsa

sen beni öptüğünde tüm isyanlar dokuz sekiz

sen içimde sanki lâdik semahı

ben dışında portakal kokusu

içim dışım hep ellerin

için dışın kan beyaz

için

için

için

hep durdum senin için

II.                   PERDE

şimdide kesilecek bir bilek dileniyorum

bütün damarlarım sende

ağrıyacak bir baş şiirle tütsülü

aş ile  sırtlanıp çalınacak kapılar gündüzlerden uykular

kirli halıda uyutulmuş ağrılar dileniyorum biraz aydınlık bir yer gözü boyalı tırnaklar

kes ellerimi kes ki kanım dayansın kes de şarap yaransın

öldür beni razıyım çünkü öptüm seni öptüm bir sende öpmeler sen de öp beni

ah öptüm seni ah öptün beni

kapkara öpüşmeler

ah!

minel aşk?

ben seni öptüm

 sahi sen niye öptün?

daha taşlanacak aynalar haklanacak kavgalar düşkünce yollar daha oturulacak kapılar

sokaklarda yosmalar ki ellerinden tutasın baştan ayağa yaralar daha mayalanmış notalar

otuzlarda pastalar can dili sarılmalar kazanlarda helvalar

hadi ben kap kara öptüm seni

sen başı bozuk öykülerin yolcusu

ben ki omzunda dünya üreten aklına beştaş dünyaya kedi getiren

sen bir ömür sahi yolcusu

sahi

sah

ah!

III.                 PERDESİZ

şimdi çıbanların orta yerinden kaçma telaşındayım

başkalarının aşlarında başlayan hayatlardan başkalarının aşklarından o çiğ düşmüş arzulardan

şimdi hem sana  biçtiğim kara bana biçtiğin ala kaftanı yakma telaşındayım

hem parmak izlerini yakma otobüsleri izmaritleri avuçlarımdaki terleri bir garip ferideyi

şimdi bir şiiri örmek şiiri kurutmak şiiri pişirmek

bir şiiri giyinmek telaşındayım

kalu bela!

gidiştik yastıklarda izine baktım, sokaklarda sırtına, aklımda mırıltına,

gidiştik masalarda kül ıslak camlarda hicran tasalarda bir fincan

hep adıma baktım ağzındaki adıma sözlükteki adıma içindeki ağrıma

ah!

şimdi artık gel

belki taşlar buna hazır pervazdaki ağaçlar madenlerde işçiler

açlar buna muhtaç rakkaseler asiler

karanlık olmadan dilim küfre dolanmadan küller buz olmadan güneş kurumadan ağlamadan

gel ki geceye uykuyla değil yumruk  ile karşı duralım

sen buradayken kopsun tufan topuk sesimde yer eğrilsin ağrı yine bir dağ olsun yüreklerimizde

gel yakılan tüm kitaplar ezberimizde evler çocuklar şehirler katırlar ellerimizde

gecenin dürüstlüğü ellerimizde

ellerimiz ceplerimizde ellerimiz ellerimizde

sen ki çığlığından taş pişirdiğim

ben ki hüznümden hüzzam devşirdiğin

cennet diyende

gel post serelim bu cinnet dairesine