dünyanın bütün yemekleri birleşin!

Selaaamm...

 Vegan bir arkadaşınızın doğum günü pastasını nasıl yaparsınız? Bu türkçe bilmeyen bir Kürt ile nasıl sohbet edersiniz sorusuna benziyor galiba. Yada yönelimi hetereseksüel biri olarak dilde, akılda ve yaşamda onun diktasını yeniden ve yeniden üretmeden var olabilir misiniz? Aslında bu coğrafyada ve her coğrafyada yaşama bir bütün olarak ilikenmek isterseniz bunun “nasıl”ı nedir?

Düşündüm ve ötekileştirilnlerin ötekisi olmak istemediğime karar verdim.

Ve bunları düşünürken yemek yapıyordum.

 İki  farklı (etli - vejeteryan, vegan) versiyonunu yapacağım için ismini dönüştürüp havuç-patates çorbası yaptığım standarta sebzeli tavuk tarifini denedim ve şahane olduğuna karar verdim.

Sebzeli tavuk:

Tavukları bir tencereye alıp 1 litre su ile haşlıyoruz. Başka bir tencerede rendelediğimiz havuç ve patatesi 1 litre su ile haşlıyoruz. Çorbayı koyu sevenler daha az tutabilir. Onların pişmesini beklerken derin bir kapta yumurta sarısı ile limonun suyunu çırpıyoruz. Üzerine unu ekleyip çırpmaya devam ediyoruz. Kaynayan havuş ve patatesli sudan içine yavaş yavaş alarak kesilmesini engelledikten sonra o tencereye ilave ediyoruz. Haşlanan tavukları didip suyu ile birlikte sebzelere ilave ettikten sonra doğranmış maydonoz ve dere otunu tencerenin altını kapattıktan sonra ilave ediyoruz ki yeşillikleri kaybolmasın. En son tere yağında kızarttığımız kırmızı toz biberleri ekliyoruz.

İki adet tavuk budu/Bir adet havuç/Bir adet büyük patates/2 litre su/1 adet yumurta sarısı /1 limon/ 3 yemek kaşığı un/Maydonoz/Dere otu/Kırmızı pul biber/Tere yağı

Havuç patates çorbası:

Sebzeler rendelenir ve1.5 litre su ile tencereye konur. vejeteryan arkadaşlar yumurtalı terbiyeyi de kullanabilirler ama veganlar  soya sütü limon suyu ve unu derin bir kasede çırptıktan sonra içine tencereden sıcak su ilavesi yapıp tüm karışım yavaş yavaş sebzelerle karıştırınız. Koyulaşma sağlandıktan sonra protein de bulunsun isterseniz bir bardak haşlanmış yeşil mercimeği ama altını kapatmaya yakın ekleyiniz.  Dere otu ve maydonozu da yine altını kapadıktan sonra ekleyip zeytin yağında kızaran kırmızı toz biberi üzerine dökünüz efenim…

1 adet havuç/1 adet patates/1.5 litre su/1 bardak soya sütü/1 limon/3 yemek kaşığı un/Bir bardak haşlanmış yeşil mercimek (proteinleri denk olsun)/Zeytin yağı/Maydonoz  /Dereotu/Kırmızı toz biber

Tuzu su ve yağ ile yemeği pişirme esnasında kullanmayın efenim, uzman değilim ama egede öğrendim. Yemek yenir iken kaya tuzunu arzunuza göre serpiniz…

ben sana güveniyorum etraf kötü

Sevgilim

ben asil olmadım hiç

almadım gazete, okumadım biricikli ikircikli köşeler

yürüyen merdivenlerin ben yürümezken yürümesi gibi salakça

tayyörler ve bacaklar ve salınan kravatlar

can kırılmak mermer tapılmak içindi gerisini devrim bilir

ekolojik beslenmedim kimseyi parfümle öldürmedim

saçımı hiç toplamadım, atın kuyruğu koşarken güzel

tırnaklarım var bıçak, düşünürken boyanan, düşünürken bakılan, düşünürken uzayan

ha bir de toynaklarım bi kodum mu oturtan

Sevgilim

bir pizza parasına bir aile doyarmış annem hep öyle diyor

annem hep doğrulur eğilince

sonrası hep boncuklarmış tanrı hep öyle diyor

tanrı bizde yaşıyor ve sanki biraz köpek biraz sen bir de naftalin kokuyor

annem tanrıdan sebep sevmezmiş pizzaları

ben tanrıdan ve aşktan sevmem plazaları

Sevgilim

ben hiç dürüst olmadım, erdemli ya da makul

sarı kedi, yılan, sincap oldum  

bazen de tam tilki

sanki değildi hiç biri yalancı ya da sinsi

koynuma çiçek soktum, ayağı yalın gezdim, atlara çıplak bindim

dörtnala giderken, ne o, neden küçüldü gözlerini öyle

sevgilim pardon  ama ben değil, atlar çıplak

Sevgilim

bi kıçını kaydırsan açılan yere sığmam

az öteye uyusam rahat uzanamazsın

terk edelim bu aşkı bak zaten yer de yok

yerde yok gökte yok hani aşkın ispatı?

birbirine baka baka akılan yoldan gayrı

her yerde her şeyde

yanak, dil, yüreğini Rus bir kasaba verdim

diyordu ya o yazar arzu federasyondur

ben bilmem korkarım da sağa sola bulaşma

Sevgilim

evlen onunla, cam eşya bak, mobilyalar al, evini sıcak döşe

hem kim bilir beyaz eşya da indirim olur bir şiir yazarsınız

düğünde egzotik pasta, otel odasında şampanya

 belki kelebeklere tatile gidersiniz, ne fantazya

senden iyisini mi bulacak

kanser olmayası memesi

Sevgilim

ağdalı bu romanlar tüm lan’ları almışlar

beni yazan da bu ara sanırım ota sardı

bir de güllerin nerde dikeni vardı?

iyi de boğazıma gömülen gemi değil

o dümen nerden çıktı?

neyse ben sordum kaçtım sen seksine devam et

Sevgilim

konuşma benimle ama anlat kim nerde öptü seni

bu sinema, bu durak, bu tabak hangi mazi

aşkın en tazesinde kurgulardan kim ölmüş

hem zaten kilo aldım midem geniştir benim

ha unutuyordum paketteki de hamak

ben ördüm ellerimle bunu da ona anlat

Sevgilim

şu film beni anlatmıyor bu roman diğer şiir

sen yaz bana aşk olsun çıkmaz mı benden Leyla

azıcık Pia serpsen, küp küp Elsa Tamara

Cemil bey Lamia’ya sıfır deneme yazmış

nooolur aşkısı ama ay benim neyim eksik

küçük görme fuzuli  Mecnunun da adı var

morika

21.04.2012

DOKUZ CAN

                                               IX

ne zaman kentler kurdu

bu dağınık sohbetler

tutuşmuş dizelere sürttüğüm dizlerimden

yangınlar ve kavgalar verecektir rengini

verecektir bir renktir tutuşanlar

ve eller

ahşap çatılarda geriniyor gölgemiz

mutlaka ki tahammül ağlamalar ve sesler

tenimde bıçak gibi sen

sen gibi bıçak

bırak!

kaç bin kez daha yarına doğrulacak

Ohrid

Vltava ve ben

de ki Sadik[1] 

ayakta doğurduk sandık ki ağrıyacak

koynumda bitli tarih

yazılar bir renk

varak

ne zaman sohbetimiz

saçlarımda bir hayal

bağdaş kahkahalarımda kırılan şu topuklar

milatlar sonlar ve ilkler serecektir kendini

aşkın mafsalına şerh olan o kıymıklar

sel altında

Pangea[2]

 boğuluyor izimiz

ahmakça bir tahayyül zenginlikler ve bentler

boğazında yelken gibi

ben

ben gibi sende iken

tut ki

o aklındaki

benim omzumdan kaymayacak

kuytularda ölürdüm

dedim ki çağlayacak

taşa sardım

çatladın

boyun ver
dağla

bırak!

aşk ağzımda ağgın bir nar gibi çatlayacak

---

[1]Ursula K. Le Guin, Mülksüzler, Metis Yayınları, İstanbul (kitabın iki kahramanından doğuranıdır)

[2]Olası  225 milyon yıl önce dünyanın kara kütlelerinin, kıtaların birbirine bağlıyken ki adı.

bir “sadece”ye dolayıp boynumu

Bu sabah bir “sadece”ye dolayıp boynumu

Ayaklarımı yere  bastım bir kez daha ve bir adımla bin anlam ağlar unutma…

                Kendi kalabalıklarında iken aklına ilişiveren o sadece yürümek istediğin  orman, sadece birkaç saat üzerinde heşeyi unutmak, uykuya varmak istediğin o hamak, sadece haftasonu gidip görmek istediğin o göl, o çam ağacı, o milli park, geri dönmelerinde gölgenin bir ton daha siyah olmasına yetmiyormuydu? Bir kez bile demez işte insan kurulu olanın içinden kendisine “neden? “ diye…  ve sadece bu sadeceler için kurulu bir düzen var bilirsin… hiçbir manzara masasız ve çaysız ve bedelsiz değil artık…

                Sadece dokunmak istediğin her şeyde kalmıyor mu sanıyorsun parmak izlerin, izlerin derinliği, derindeki çatlaklar, çatlaklardan akanlar…

                Sadece ağaçlarına, çukurlarına, mağralarına gediklerine, gölgelerine kokusana kapılmak için geldiğin o orman, ayaklarından, nefesinden, sigarandan, tükrüğünden sende biriken o herşeyden ve bırakıp kaçarcasına gittiklerinden  nasiplenmiyor mu sanıyorsun…

                Sadece sarılmak , sadece öpmek…  sadece bunu istemek….

                Bacaklarının arasında “lütfen ateş yakmayınız” levhası, göğüslerinde”yüzmek tehlikeli ve yasaktır”, kollarında “dokunmadan bakınız”, kalbinde “m.s. 21. yy inancını yitirmiş epik”. Değilim bunların hiç biri… Ben kimsenin modern “şey”lerinden biri değilim. Getirdiğin tüm marazları unutturup, yeniden o marazlar alemine dönerken sana el sallayacak. Bireylik tahtına, makul ve mağrur olana el sallayarak gönderecek o rüzgar.... rüzgar da değildir öyle inan.

                Sadece sarıldığım bir ağacın gölgesinde aklımı kaybedebilecek kadar kollarımla, sadece kül doktüğüm o küllüğün camında gözlerimi görebilecek kadar nefesimle, sadece okumuş olduğum bir tarih kitabından süzdüğüm cinnetimle, sadece sevdiğim o adamaların kül kokulu nefesinden devşirdiğim tırnağımla, sadece dirdiğim kelimelerden örülmüş tel örgülerde kuruttuğum etimle, ben sadece bunlar iken… sadece!

                Sen sadece kaçmak istedin, kaçamadıklarından. Sen  kaçamadıklarının sorumluluklarından kaçamayacağını uzattın kollarınla, değiştiremeyeceklerinin yılgınlığından bir anlığına uzak kalmayı, savrulmayı uzattın.  Verdiğin  anlamları yıkıp yerine yenilerini koyamayacağının itirafını, o apartman dünyanı. Baki  bir ateşin konforunda ısınırken,  yeni bir yer , yeni bir biçimde ateş yakmayacağına kani iken, olduğundan serinliğe uzattın bedenini sadece, kızgın kumlardan serin sulara bir anlığına da olsa… ayaklarını uzattığın otsuz lakin konforlu bahçenden bostanıma  daldın…

                Ve artık derki sana o deniz, o ruzgar, o orman ve o özlem: sen sadece sarılınabilek bir şeysin bir beden için, sadece öpülünebilecek bir dudak… bir gün sadece bunlara ihtiyacım olur ise gelir kapına bir serinler kaçarım kendi hayatıma…

                Şimdi bu mektubu al lütfen ve koy bir şişeye, umarım ulaşır attığında aklındaki denizin kumsalından bir çöle…Kim bilir denir ise bir gün, hayattan bir kadeh, sadece sigaramdan bir de… çünkü insan sarınırken de içine alır… değil ki “sadece”…