kalemsizim sevgili
aklıma gırtlağın geliyor ilk
sonra elma ya da al bir ma
bir ağacın gölgesinde bitiveriyor tanrı
karnıma yaslanan ağırlığına sığınıyorum
kitapsızım sevgili
çok suskun da kapılar bazen sesin çalıyor
tütün bastım dilime sevinince kanıyor
kedim yok benim evde tanrı biraz korkuyor
yüklemlerim ocakta pişmiyor ağlıyorum
köleler hep siyahtı şimdi ağaç sevgili
mevaraün mememse dokununca yanıyor
tanrı hep meyve diye beni sana soruyor
dişlerim kemiğinde bak hayat yazıyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder